Het verhaal van Yara van Kerkhof
Yara van Kerkhof is een succesvolle shorttracker en is geboren met een hartafwijking. Daarnaast is ze ambassadeur van Stichting Hartekind.
De dag na je zevende verjaardag werd je geopereerd aan een atriumseptumdefect (ASD). Hoe is je jeugd daarna verlopen? “Ik speelde altijd graag buiten. Ik weet nog dat ik niet genoeg energie had daarvoor. Vriendinnen en mijn zus konden dat altijd langer volhouden dan ik. Ik was vaak ziek en zat vaak op schoot bij mijn moeder. Mijn ouders zijn er goed en rustig mee omgegaan dat ik een hartafwijking heb; dat was heel fijn voor mij. Als je ouders bangig zijn, dan voel je dat als kind. Daar ben ik heel blij mee! Ik heb niet het idee gehad dat ik anders was dan kinderen van mijn leeftijd.”
Ik heb niet het idee gehad dat ik anders ben door mijn hartafwijking
Schaatsen op dubbele ijzers
Hoe ontstond je passie voor schaatsen? “Mijn ouders namen mij vaak mee met natuurtochten op het ijs. Dat kon vroeger nog in de winter. Mijn zus Sanne en ik gingen mee op een sleetje. We leerden schaatsen op dubbele ijzers. Op een gegeven moment ging mijn zus Sanne professioneel schaatsen. Zij was mijn grote voorbeeld. Ik ging altijd mee naar haar lessen. Op een gegeven moment ging ik ook op schaatsles, vanaf mijn zevende jaar. Rond de periode van mijn openhartoperatie was dat. Op mijn negentiende ben ik van Zoetermeer verhuisd naar Heerenveen omdat ik in het Nederlandse team kwam en Heerenveen was de thuisbasis. Mijn zus Sanne is vanwege chronische rugklachten in 2014 gestopt met schaatsen nadat we samen de Olympische Spelen van Sochi (2014) hadden gereden. Zij was er wel bij toen ik 13 februari 2018 mijn eerste medaille haalde in het vrouwenshorttrack. Het was heel bijzonder om dat moment samen te beleven.”
Twee handen op één buik
Hoe belangrijk is je zus voor jou? “Wij zijn twee handen op een buik. Ik kan altijd bij haar terecht. Ze weet het precies als ik ergens mee worstel. Ook in de periode dat ik verdacht werd van dopinggebruik. Als ik wilde zeiken, kon ik bij haar terecht. Ze is er altijd voor mij. We hebben samengewoond in Heerenveen, daar was ik super blij mee! Sanne is iemand die liever wil dat ik win, dan zijzelf. Zij gunt mij alles. Een topzus.” Ook met haar ouders heeft Yara een enorme band gekregen. “Zij hebben mij veel geleerd. Ik wilde mij niet zielig voelen door mijn hartafwijking. Zij hebben mij daar bij geholpen. In de periode dat ik geopereerd werd, hebben zij gezegd tegen mij dat daar ook kindjes liggen die niet meer beter worden. Dat heeft mij wel gevormd.”
Onbekendheid wegnemen
Waarom ben jij ambassadeur van Stichting Hartekind? “Het zou mooi zijn als ik door mijn verhaal onbekendheid kan wegnemen over kinderen met een hartafwijking. Ik had geluk dat ik geopereerd ben, maar veel kinderen kunnen helemaal niet geholpen worden. Als er meer bekendheid is kan dat in de toekomst veranderen. De Nederlandse Hartstichting doet veel voor de oudere doelgroep, maar niet per se voor kinderen met een aangeboren hartafwijkingen. Dat doet Stichting Hartekind juist heel goed. Het is zo belangrijk dat dit werk gebeurt. Dagelijks worden er vier kinderen met een hartafwijking geboren.”
Doping
Yara kreeg vlak voor de Olympische Winterspelen in Zuid-Korea te horen dat ze werd verdacht van het gebruik van doping. Bij controles in december 2015 en maart 2016 waren afwijkende bloedwaarden geconstateerd. Ze deed toch mee aan de Spelen en won een zilveren medaille op de 500 meter en brons met het Nederlandse team op de relay. De afwijkende bloedwaarden werden door medische experts verklaard door haar aangeboren hartprobleem. Die afwijking zorgt ervoor dat Yara’s bloed uitzonderlijk reageert op verblijf op grote hoogte en op lange vliegreizen.
In 2018 heb je een burn-out gehad na de aantijgingen van dopinggebruik. Dit heeft jou een zware tijd bezorgd. Wat heb je hiervan geleerd? “Ik had veel positiviteit nodig om het te doorstaan. Ik ben heel trots op mezelf dat ik er zo uit ben gekomen. Dat ik in deze tijd toch heb kunnen presteren en alles uit mezelf heb gehaald. Ondanks alle aantijgingen was het mijn beste seizoen ooit.”
Wat is jouw motto zo vlak voor het einde van 2019? “ Ze kunnen mij niet klein krijgen omdat ik al klein ben.”
Help je mee?
In Nederland zijn er 25.000 kinderen met een hartafwijking. Elke 48 uur overlijdt één van hen. Een hartafwijking is daarmee doodsoorzaak nummer 1 onder kinderen. Dat moet en kan anders! Onderzoek is dé oplossing en jouw donatie maakt dat mogelijk.
Word nu vaste donateur van Stichting Hartekind. Denk met je hart, geef met je hart!
